در آستانه فرارسیدن ۱۵ اگست، طالبان بار دیگر موج تازه‌ای از سرکوب، بازداشت‌های خودسرانه، آزار و اذیت زنان و دختران، و ایجاد فضای رعب و وحشت را در کابل و دیگر نقاط افغانستان به راه انداخته‌اند. هم‌زمان با این اعمال سرکوبگرانه، دزدی‌ها، کشتارهای پنهانی، گروگان‌گیری‌ها و دیگر جنایاتی که رسانه‌ها توان بازتاب آن را ندارند یا دسترسی به آن برای‌شان ناممکن ساخته شده، به اوج خود رسیده است.بهانه‌هایی چون رعایت حجاب، همکاری با جبهه مقاومت، یا تخطی از احکام اسلام، در ظاهر ممکن است رنگ و بوی قانونی داشته باشد، اما در حقیقت، این اعمال نه ریشه در شریعت دارند و نه بر اساس قانون انجام می‌شوند. آنچه امروز شاهد آن هستیم، یک حرکت سیستماتیک برای خاموش ساختن صدای مردم، به‌ویژه زنان است که هر ساله در سالگرد ۱۵ اگست – روز سقوط جمهوریت و آغاز سیاهی در تاریخ معاصر افغانستان – برای دادخواهی و حق‌طلبی برخاسته‌اند.
طالبان نیک می‌دانند که مردم، به‌خصوص زنان شجاع افغانستان، در داخل و بیرون کشور آماده‌اند تا این روز را به نماد ایستادگی و اعتراض علیه ظلم و استبداد بدل کنند. از همین‌رو، با تمام ابزار سرکوب تلاش دارند تا از شکل‌گیری چنین حرکتی جلوگیری نمایند.وزارت عدلیه به زندان شخصی مبدل شده، عدالت به گروگان گرفته شده و ارگان‌های حاکم عملاً ابزار تحمیل سکوت و اختناق گشته‌اند. این وضعیت فاجعه‌بار، صرفاً برای زهر چشم گرفتن از مردم و ممانعت از حق‌خواهی مشروع آنان است.مردم باید هوشیار باشند و فریب این نمایش‌ها و اتهامات ساختگی را نخورند.
جامعه جهانی نیز باید بداند که ادامه حاکمیت طالبان، تنها تهدیدی برای مردم افغانستان نیست، بلکه خطری آشکار برای امنیت منطقه، به‌ویژه آسیا و خاورمیانه به‌شمار می‌رود.خاموشی در برابر این جنایت‌ها، خیانت به ارزش‌های انسانی و حقوق بشری است.
با احترام
صفیه رضایی
۲۳ جولای ۲۰۲۵
۱ اسد ۱۴۰۴
#روز های تاریک تاریخ افغانستان
