امروز، سالگرد حمله خونین به آموزشگاه موعود است؛ روزی که دیوارهای پر از خنده و رویا، با صدای انفجار فرو ریختند و کلاس‌هایی که قرار بود آینده را بسازند، به ویرانه‌ای از اشک و خاک بدل شدند. آن روز، نه فقط جان‌های بی‌گناه، که آرزوها و آینده‌های بی‌شماری را به خاک سپردند؛ امیدهایی که دفن خاک شدند.
موعود، خانه علم و عشق به دانستن بود. جایی که هر نیمکتش شاهد تلاش و لبخند بود. اما دستان تاریک جهل و افراط، حتی از کتاب‌ها و قلم‌های کوچک هم ترسیدند و تصمیم گرفتند با خشونت، چراغ دانایی را خاموش کنند.
ما امروز، در حالی که یاد عزیزان ازدست‌رفته را گرامی می‌داریم، با صدایی بلند به گروه‌های تروریستی می‌گوییم: شما توانستید جان‌ها را بگیرید، اما نمی‌توانید روح جستجوگر و اندیشه‌ورز این نسل را از میان ببرید. خون شهیدان علم، در رگ‌های هر دانش‌آموزی که امروز با اراده می‌آموزد، جاری است.
موعود زنده است، حتی اگر زخم‌خورده باشد. هر کتابی که گشوده می‌شود و هر درسی که آغاز می‌گردد، نشان می‌دهد که ترور، هرگز پیروز نخواهد شد. ما به یاد آن روز، قوی‌تر می‌ایستیم، چون ایمان داریم که آینده را نمی‌توان با گلوله و بمب به زانو درآورد.
