زمین‌های سنددار هزاره‌ها، سهم مهاجران پشتون
وزارت عدلیه ط.البان اعلام کرده که بیش از ۷۵ هزار جریب زمین را در ولایت‌های هرات، قندوز، بلخ و غور به‌عنوان ملکیت امارت اسلامی شناسایی کرده است. تنها در هرات ۷۵ هزار جریب، در بلخ ۲۸۵ جریب، در قندوز ۳۴۰ جریب و در غور ۷۷ جریب زمین دولتی اعلام شده است.
این اقدام براساس فرمان هبت‌الله و توسط کمیسیون ویژه مبارزه با غصب زمین اجرا می‌شود. اما نبود شفافیت، نداشتن نظارت مستقل و احتمال استفاده سیاسی از این روند، باعث نگرانی‌های گسترده شده است.
در همین حال، گزارش‌هایی از تخریب گسترده خانه‌ها در مناطق هزاره‌نشین شهر کابل منتشر شده که آن را «پاکسازی قومی» توصیف کرده‌اند.
در پی شکایات مردم هزاره‌نشین از غصب شدن زمین‌های‌شان به دست ط.البان، اما باز هم هر روز این گروه زمین‌های مردم هزاره را بنام زمین های دولتی شناسایی می‌کند. به‌راستی عجیب نیست که این یک راهکار دیگر برای سخت‌تر کردن زندگی هزاره‌ها و هزارستانی‌ها باشد؟ بیش از یک‌سال‌ونیم است که باشندگان این مناطق می‌گویند ط.البان به بهانه‌های مختلف، مثل اینکه در زمان جمهوریت این زمین‌ها را بزور گرفته‌اند، آن‌ها را تهدید به اخراج می‌کنند. در حالی که در زمان جمهوریت نیز هزاره‌ها جایگاهی در قدرت نداشتند که بتوانند زمین های دولتی را غصب کنند.
اکنون زمین‌هایی که صاحبان‌شان سند رسمی دارند، گرفته شده و به مهاجران تازه‌وارد پشتون از پاکستان واگذار می‌شود.
طی بیش از یکسال گذشته هزاران مهاجر از ایران نیز اخراج شده اند که اکثرا غیرپشتونها بودند و برای این مهاجران هیچ گونه توزیع زمین یا کمک از طرف ط.البان نشده بلکه در نقطه مرزی ایران و افغانستان مورد آزار و اذیت و حتا بازداشت گروه ط.البان قرار گرفته اند، اما مهاجران اخراج شده از پاکستان که بیشتر پشتونها هستند در بهترین مناطق افغانستان و بیشتر مناطق غیر پشتون جابجا شدند.
حالا سوال این است که چرا از خاک پهناور افغانستان برای مهاجرین جای دیگری تعیین نمی‌شود؟ و چرا همه‌ی مهاجرین از حقوق مساوی برخوردار نیست؟چرا باید خانه و زمین مردم فقیر و بومی هزاره ها گرفته شود؟
