نگرانی فعالان مدنی از بازگشت اجباری به افغانستان
در روزهای اخیر، روند اخراج مهاجرین افغانستان از سوی جمهوری اسلامی ایران شدت بی‌سابقه‌ای یافته است. بسیاری از این افراد که پس از حاکمیت طالبان بر افغانستان، به امید زندگی امن‌تر راهی ایران شده بودند، اکنون با خطر بازگشت اجباری و سرنوشت نامعلوم مواجه‌اند.
بر اساس گزارش‌های رسیده، بیشتر اخراج‌شدگان افرادی‌اند که به شکل غیرقانونی وارد خاک ایران شده‌اند، اما در میان آن‌ها، خبرنگاران، فعالان مدنی، زنان معترض و کارمندان حکومت پیشین نیز به چشم می‌خورند؛ افرادی که مهاجرت برای‌شان انتخابی آزادانه نبود، بلکه راهی بود ناگزیر برای نجات جان، آزادی و کرامت انسانی‌شان.
یکی از این مهاجرین در پیامی صوتی به دای نیوز می‌گوید:
“ما وطن خود را با همه خاطراتش رها کردیم تا شاید جایی بیابیم برای زندگی با عزت. مهاجرت همیشه انتخاب نیست، گاهی تنها راهِ فرار از مرگ، اختناق و بی‌عدالتی است.”
اخراج اجباری مهاجرین، نگرانی‌های جدی در میان فعالان حقوق بشر و مدنی برانگیخته است.
آقای وحیدی، یکی از فعالین مدنی، در گفت‌وگو با دای نیوز هشدار می‌دهد.
ادامه‌ی این روند، می‌تواند زمینه‌ساز قتل‌های هدفمند و ناپدیدشدن کارمندان حکومت پیشین شود. وضعیت بحرانی مهاجرین در مرز اسلام‌قلعه‌ی هرات نشان می‌دهد که احتمال وجود هماهنگی‌های پنهانی میان حکومت ایران و گروه طالبان وجود دارد.
از سوی دیگر، حکیمه مهدوی، یکی از زنان معترض و کارمندان سابق یک نهاد خصوصی، که اکنون در ایران به‌سر می‌برد، از بی‌سرنوشتی عمیق خود و هزاران مهاجر دیگر اینگونه سخن می‌گوید.
اگر از ایران اخراج شویم، شاید حتی زنده به مکان امن نرسیم. عاقبت ما شاید مرگ باشد.
او با ابراز نگرانی از وضعیت نابسامان زنان در افغانستان می‌افزاید.
با آمدن طالبان، امنیت از بین رفت، کار برای زنان تعطیل شد و دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها بسته شدند. در چنین وضعیتی، مهاجرت تنها راه ممکن بود. اما حالا، سازمان‌های بین‌المللی چرا صدای ما را نمی‌شنوند؟ چرا نهادهای حقوق بشری در برابر این بی‌عدالتی سکوت کرده‌اند؟
در حالی که فشارها بر مهاجرین افغانستانی در ایران رو به افزایش است، فعالان حقوق بشر خواستار مداخله‌ی فوری سازمان ملل و نهادهای بین‌المللی برای توقف اخراج اجباری و تأمین امنیت جانی مهاجرین بازگشتی شده‌اند.
گزارش از : صفیه رضایی
