حادثه یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ نقطه عطفی در سیاست خارجی ایالات متحده بود؛ حمله‌ای که لرزه بر هیمنه آمریکا انداخت و این کشور را وارد جنگی بی‌پایان کرد. افغانستان نخستین قربانی این سیاست شد. در حالی‌که به بهانه سه‌هزار کشته در آمریکا، ارتش این کشور به افغانستان لشکر کشید، بیش از ۴۷ هزار غیرنظامی افغان جان باختند.
با وجود هزینه‌های هنگفت و تلفات سنگین، واشنگتن به هیچ یک از اهداف اعلام‌شده خود نرسید. وعده نابودی طالبان محقق نشد و امارت اسلامی پس از بیست سال مقاومت، در سال ۲۰۲۱ دوباره کابل را تصرف کرد و آمریکا را به خروجی شتابزده واداشت؛ رویدادی که بسیاری آن را شکست استراتژیک واشنگتن می‌دانند.
این جنگ نه‌تنها افغانستان را ناامن‌تر ساخت، بلکه به گسترش افراط‌گرایی در منطقه، ظهور داعش و بی‌ثباتی در عراق، سوریه و یمن نیز انجامید. پیامدهای انسانی و اجتماعی حضور آمریکا شامل مهاجرت‌های گسترده، فقر و بحران‌های عمیق اجتماعی هنوز ادامه دارد.
تحلیلگران می‌گویند جنگ افغانستان بیش از آن‌که برای امنیت آمریکا باشد، به سود صنایع اسلحه‌سازی این کشور تمام شد. به باور آنان، تجربه بیست سال گذشته نشان می‌دهد که بازگشت آمریکا به افغانستان جز تکرار خون‌ریزی و بحران دستاوردی نخواهد داشت.
